Haarverlies kan beangstigend zijn, maar het kan ook als een nachtmerrie aanvoelen.
Alopecia totalis verwijst naar het volledige verlies van haar op de hoofdhuid. Deze zeldzame aandoening is niet gemakkelijk te begrijpen zonder uitgebreid onderzoek.
Voor mannen die lijden aan haarverlies waarvan ze vermoeden dat het alopecia totalis is, is het nuttig om te begrijpen hoe het te identificeren en mogelijk te behandelen.
Leren over uw haarverlies kan versterkend zijn, maar medische hulp zoeken is de beste manier om zeker te weten wat de oorzaak van het haarverlies is en hoe u dit het beste kunt aanpakken.
Wat Is Alopecia Totalis?
Alopecia totalis, een type alopecia (of haaruitval), is een vorm van alopecia. Alopecia totalis is een vorm van alopecia die leidt tot volledige haaruitval.
Alopecia totalis kan haarverlies in pleisters of snel veroorzaken.
Eén schatting suggereert dat de meest voorkomende situatie die wordt gezien wanneer een alopecia totalis-patiënt voor het eerst aan een arts presenteert, vijf of meer pleisters zijn, of wat bekend staat als multifocale alopecia-areata.
In tegenstelling tot alopecia universalis, waarbij haaruitval het hele lichaam omvat, behouden mensen met alopecia totalis over het algemeen haar op hun wenkbrauwen, wimpers, schaamstreek en elders op het lichaam.
Alopecia totalis kan als zeldzaam worden beschouwd. Alopecia totalis kan een zeldzame ziekte zijn. Het treft 0,03 procent van de wereldbevolking.
Oorzaken Van Alopecia Totalis
Alopecia totalis is geen bekende aandoening. Er wordt echter aangenomen dat het een auto-immuunverbinding heeft, waarbij het eigen immuunsysteem van uw lichaam de haarzakjes aanvalt alsof ze een indringer zijn (zoals een virus).
In feite verzamelen immuuncellen die bekend staan als NKG2D+ T-cellen (een soort T-cellen) zich rond de haarzakjes in alopecia areata, vallen ze aan en voorkomen dat ze meer haar produceren.
Er kan ook een genetische component zijn voor alopecia totalis.
Ongeveer 20 procent van de mensen met alopecia totalis heeft een familielid met alopecia. En in tweelingstudies melden identieke tweelingen met alopecia totalis dat hun tweeling ook 50 procent van de tijd de ziekte heeft.
De immuunrespons die alopecia totalis veroorzaakt, kan spontaan optreden of kan worden veroorzaakt door een omgevingsgebeurtenis zoals een virus.
Alopecia Totalis Symptomen
AT wordt gekenmerkt door haarverlies als het belangrijkste symptoom. Het kan verschijnen als een fragmentarisch of geleidelijk haarverlies dat zich uiteindelijk over de hele hoofdhuid verspreidt.
Sommige patiënten zoeken geen doktershulp totdat ze volledig kaal zijn. Alopecia totalis is een aandoening die alleen de hoofdhuid aantast. Patiënten hebben nog wenkbrauwen, wimpers en andere haren.
Follikels zijn nog steeds zichtbaar bij mensen met alopecia totalis, in tegenstelling tot alopecia met littekens, een andere vorm van haarverlies.
Uitroepharen, ook wel kale plekken genoemd, zijn te vinden in de buurt van de kale plekken. Deze haren zijn dikker bij de basis en dunner naar de punten toe.
Nagelpitting is een ander teken van alopecia. Nagelbetrokkenheid wordt gezien in naar schatting 20 procent van de gevallen van alopecia totalis, en kan pitting, broze nagels, trachyonychia of ribbels omvatten, en onycholyse of de scheiding van de nagels van het nagelbed.
Behandeling Van Alopecia Totalis
Er is geen enkele behandeling voor slam-dunk totale alopecia. Er zijn echter enkele behandelingen die kunnen helpen.
Een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg kan u helpen bij het bepalen van de beste behandelingskuur, met de wetenschap dat u misschien een paar dingen moet proberen voordat u ontdekt wat werkt.
Slechts een klein percentage van de mensen is spontaan hersteld van alopecia-toxine. In feite ervaart slechts 8,5 procent van de gevallen überhaupt herstel op de lange termijn.
Omdat herstel op lange termijn in minder dan 10 procent optreedt, zijn realistische verwachtingen belangrijk.
Een recensie uit 2008 in het tijdschrift Cochrane Database of Systemic Reviews vond geen significant gunstige behandeling voor alopecia areata of alopecia totalis. De redactie heeft na het redigeren van de recensie geen wijzigingen in de conclusie gevonden.
De beoordeling omvatte 17 onderzoeken met 540 deelnemers. Er werd gekeken naar orale en actuele behandelingen, waaronder minoxidil en fotodynamische therapie. De onderzoekers concludeerden dat er geen behandelingen waren die een significant voordeel lieten zien in vergelijking met een placebo.
Hoewel alopecia geen veelvoorkomende aandoening is, is het mogelijk om hiervan te herstellen. Uw zorgverlener kan de volgende behandelingsopties aanbevelen: lokale immunotherapie of immunosuppressiva; systemische steroïden; en fotografie.
Over het algemeen zijn lokale steroïden de eerste behandelingslijn tegen alopecia totalis. Hoewel lokale immunotherapie als eerste behandeling kan worden gebruikt, kan het irritatie en jeuk veroorzaken. Systemische steroïden kunnen ook oraal of intramusculair worden toegediend om de haargroei te stimuleren.
Uw zorgverlener kan immunosuppressiva of Janus Kinase (JAK) -remmers aanbevelen als geen van deze opties succesvol is.
JAK-remmers zijn een vrij nieuwe vorm van behandeling die wordt onderzocht voor hun gebruik bij alopecia areata, en omvatten medicijnen zoals tofacitinib, ruxolitinib en baricitinib.
Nogmaals, de vooruitzichten zijn vaak somber voor patiënten met AT – 23 procent reageert helemaal niet op enige therapie.
Een pruik of haarvervangingssysteem kan enige troost bieden, of u nu wacht om te zien of de voorgeschreven behandeling werkt of alle opties heeft geprobeerd.
